kindertehuis Arequipa & eindbestemming Lima

.. Het einde van de reis is helaas aangebroken.. Tijd om nog verslag te doen van de afgelopen weken =)

-Kindertehuis-
Arequipa is de 2e grootste stad van Peru. Het centrum is prachtig en heeft net als de meeste steden in Zuid Amerika een prachtig plein in het midden van de stad. Hoe verder je van het centrum af gaat hoe meer armoede er is... Op een klein halfuur rijden ligt aan de rand van Arequipa het kindertehuis Casa Torre Fuerte (sterke toren), waar 35 meiden wonen en waar ik drie weken lang geholpen heb. De leeftijd van de meiden was tussen de 3 en de 19 jaar oud. Het is hier zomervakantie vanaf kerst tot 1 maart. Er was dus genoeg tijd om leuke dingen te organiseren. Helaas staan de woorden organiseren en plannen niet in het Peruaanse woordenboek en al helemaal niet in het woordenboek van dit kindertehuis.. Een hele opgave voor ons, Ella en mij, om als Europeanen te zorgen dat er iets geregeld werd en dat iedereen op tijd is. Naast een museumbezoek gingen we drie keer met een aantal meiden naar een basketbal en volleybal training.
Terug kijken op de tijd in het kindertehuis was het een pittige tijd waar we gelukkig een positieve draai aan konden geven door activiteiten te organiseren en er te zijn voor deze meiden met bizarre achtergronden..

-busreis Arequipa / Lima -
Toen was het afgelopen donderdagavond tijd om richting Lima te gaan. Een busreis die ik niet snel zal vergeten. Aangekomen op de busterminal bracht ik zoals gewoonlijk mijn bagage naar de bus om te laten inladen. Het bleek dat je een bonnetje moest hebben voor je bagage. Weer terug in de terminal vertelde de vrouw achter de balie dat ze het druk had met nog tickets verkopen en dat ik dus best zonder bonnetje mijn bagage in kon laden... Weer terug bij de bus gaf ik mijn bagage af en stapte ik in... Zoals gewoonlijk begint de bus 20 minuten later dan gepland te rijden. We zijn het terrein nog niet af of hij staat weer stil.. de buschauffeur rent de bus door met zijn telefoon, met daarop een foto van MIJN backpack. "Van wie is deze backpack?" Snel roep ik dat het mijn bagage is en blijkt dat de bagage weer naar de terminal is gebracht omdat er geen bonnetje aan zat.. zucht, bedankt mevrouw achter de balie.
Gelukkig rent het hulpje van de chauffeur de terminal in om mijn backpack
op te pikken en in de bus te gooien. Het avontuur kan beginnen..

En of het een avontuur werd.. Na twee films is het half twaalf en gaan de lichten uit in de bus. Ik zit bovenin, helemaal voorin. Zodat ik een prachtig uitzicht heb als we morgenochtend in Lima aankomen.

Normaal gebruikt niemand zijn gordel in de bus, de laatste tijd was ik er ook wat laks in geworden.. maar de bus slingerde al een paar keer flink.. een aangezien we de komende paar uur haarspeld bochten passeren besluit ik toch maar te proberen een goede slaaphouding te vinden met mijn gordel om. Nog geen twee minuten later schrik ik op van een knal en een hoop gegil achter in de bus.. De bus heeft de bocht te kort genomen en heeft de berghelling over de lengte van de bus geraakt..

Gelukkig zijn er geen gewonden, wat een wonder is aangezien er een aantal ramen volledig kapot zijn en precies daar moeders met baby"s zaten. Ik besluit, net als de meeste andere, om even buiten te kijken hoe het ervoor staat.. trillend op benen verlaat ik de bus maar kan (achteraf maar goed ook) weinig zien van de schade omdat het aardedonker is.
De buschauffeur en zijn hulpje proberen hulpeloos met een rolletje plakband de gordijnen voor de open gaten, waar eerst ramen zaten, te plakken. Gelukkig zijn er een aantal plaatsen beneden in de bus vrij en kunnen in ieder geval de moeders met kids daarheen verhuizen. De buschauffeur roept dat we verder rijden tot Nazca en dat we daar misschien een andere bus krijgen... maar wanneer het woord misschien wordt gebruikt in Peru weet ik wel beter, we rijden gewoon naar Lima met deze bus..

Na tien minuten rijden in de beschadigde, ijskoude bus zonder ramen staan er ongeveer 30 mannen op de bergen aan beide kanten van de weg rotsblokken op de weg te gooien, een protest blokkade..
Dat kan er ook nog wel bij.. De chauffeur gaat met de mannen praten, maar helaas zonder resultaat. We zullen moeten wachten tot de politie komt.. en dan zal het zeker nog een tijd duren voordat alle gigantische rotsblokken van de weg gehaald zijn.. zucht.. wat een nacht..

Dan besluiten de moeders met baby"s naar buiten te gaan om met de redelijk agressieve mannen te praten! (wat ik erg dapper vond) En, dit keer met resultaat. De mannen willen wel eerst onze beschadigde bus zien ..Na tien minuten met zaklampen de bus te hebben bekenen gaven ze aan er van onder de indruk te zijn en maakte onze helft van de weg vrij zodat we door konden rijden.. Letterlijk geluk bij een ongeluk!

10 uur later komen we aan in Lima, waar we bij daglicht nog eens de schade van de bus zien en ik erg dankbaar ben dat er niemand gewond is..
Op naar nog drie leuke dagen Lima met de diversiteit van strand, stad en mooie parken! Een prima plek om even bij te komen van alle avonturen voordat ik op het vliegtuig naar Nederland stap =)